Nasza strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką dotyczącą cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zamknij

Z uwagi na dobro dziecka sąd opiekuńczy wyda odpowiednie zarządzenia.

Poprzez wydanie zarządzenia sąd opiekuńczy ingeruję w sferę władzy rodzicielską, a tym samym ogranicza ją. Dlatego też art. 109 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego ma zastosowanie tylko wówczas, gdy rodzicom władza rodzicielska przysługuje.

 

Decydującym kryterium do wydania takiego zarządzenia jest sytuacja, w której dobro dziecka zostało zagrożone. Zagrożenie może wynikać z nieodpowiedniego postępowania rodziców, ich nieporadności, a także błędną opinią czym jest dobro dziecka.

 

Należy mieć na uwadze, że zgodnie z postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 27 października 1997 r., sygn. akt III CKN 321/97: ,,zarządzenia dopuszczalne na podstawie art. 109 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego nie stanowią represji w odniesieniu do rodziców, lecz środek ochrony zagrożonego dobra dziecka.”

 

Zarządzenie ograniczające ma na celu ochronę dobra dziecka oraz udzielenie pomocy rodzicom, którzy z różnych powodów nie są w stanie tego celu zrealizować.

Jak wynika z powyższego sprawa na podstawie art. 109 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego nie jest sprawą skierowaną przeciwko rodzicom.

 

Sąd opiekuńczy wydając zarządzenie ograniczające powinien wytłumaczyć rodzicom małoletniego jaki jest cel postępowania, którym bez wątpienia jest usunięcie stanu zagrożenia dobra małoletniego, a tym samym zachęcić ich do współpracy z sądem opiekuńczym mając na uwadze dobro dziecka.

 

Nieodpowiednie wykonywanie władzy rodzicielskiej musi sprowadzać stan poważnego i realnego zagrożenia dla dobra małoletniego.

 

W sprawach opiekuńczych sąd może wszcząć postępowanie z urzędu. Na podstawie art. 572 § 1 kodeksu postępowania cywilnego każdy, komu znane jest zdarzenie uzasadniające wszczęcie postępowania z urzędu, obowiązany jest zawiadomić o nim sąd opiekuńczy.

 

Właściwym do rozpoznania sprawy jest sąd opiekuńczy miejsca zamieszkania osoby, której postępowanie ma dotyczyć.

 

Ograniczenia mogą polegać na:

 

1. zobowiązaniu rodziców oraz małoletniego do określonego postępowania lub skierować rodziców do placówek albo specjalistów zajmujących się terapią rodzinną, pośrednictwem lub świadczących rodzinie inną stosowną pomoc z jednoczesnym wskazaniem sposobu kontroli wykonania wydanych zarządzeń.

 

Powyższe ograniczenie może polegać na skierowaniu rodziców do ośrodków diagnostyczno- konsultacyjnych, których przedmiotem działania są, np. Badania psychologiczne, pedagogiczne lub lekarskie oraz wydawanie po ich przeprowadzeniu opinii na zlecenie sądu lub prokuratora, czy też prowadzenie poradnictwa specjalistycznego dla małoletnich i ich rodziców. Zarządzenie wydane na podstawie art. 109 § 2 pkt 1 ma na celu, m.in. poprawę warunków bytowych i wychowawczych dziecka, zapewnienie małoletniemu koniecznego leczenia czy rehabilitacji, czy też zobowiązanie do podjęcia terapii odwykowej. Natomiast nadzór na wykonywaniem wydanych zarządzeń może polegać na przedkładaniu okresowych sprawozdań bądź przeprowadzaniu przez kuratora sądowego wywiadów środowiskowych.

 

2. określeniu, jakie czynności nie mogą być przez rodziców dokonywane bez zezwolenia sądu, albo poddać rodziców innym ograniczeniom, jakim podlega opiekun.

 

Ograniczenie to polega na tym, że czynności dotyczące wszystkich ważniejszych spraw związanych z osobą dziecka lub jego majątkiem będą wymagały zgody sądu opiekuńczego.

 

  1. poddaniu wykonywania władzy rodzicielskiej stałemu nadzorowi kuratora sądowego.

 

Powyższe ograniczenie jest ograniczeniem najczęściej stosowanym przez sądy opiekuńcze. Dzięki omawianemu zarządzeniu sąd ma wgląd w środowisko rodzinne i nie musi izolować dziecka od rodziców. Kurator ma szereg uprawnień i obowiązków, które polegają na kształtowaniu u rodziców oczekiwanych postaw względem małoletniego. Kurator pomaga podopiecznym w planowaniu nauki, pracy, czasu wolnego, kontroluje ich zachowania w środowisku rodzinnym, miejscu pracy, szkole, współdziała z instytucjami, które mają na celu udzielenie pomocy podopiecznym.

Kurator nie tylko sprawuje nadzór, ale również doradza i pomaga rodzicom w wykształceniu odpowiednich postaw rodzicielskich.

 

3. skierowaniu małoletniego do organizacji lub instytucji powołanej do przygotowania zawodowego albo do innej placówki sprawującej częściową pieczę nad dziećmi.

 

Przykładem organizacji powołanej do przygotowania zawodowego będzie Ochotniczy Hufiec Pracy. Jego zadaniem jest kształcenie i wychowywanie młodzieży starszej niż 15 lat, która nie ukończyła szkoły podstawowej lub gimnazjum, bądź nie kontynuuje nauki po ukończeniu tychże szkół. Podstawowym zadaniem Ochotniczych Hufców Pracy jest zatrudnianie i przeciwdziałanie odsuwaniu na margines i wykluczeniu społecznemu. Ochotnicze Hufce Pracy pozwalają na zdobycie kwalifikacji zawodowych i uzupełnienie dotychczasowego wykształcenia.

 

4. zarządzeniu umieszczenia małoletniego w rodzinie zastępczej, rodzinnym domu dziecka albo w instytucjonalnej pieczy zastępczej, albo powierzyć tymczasowe pełnienie funkcji rodziny zastępczej małżonkom lub osobie, niespełniającym warunków dotyczących rodzin zastępczych, w zakresie niezbędnych szkoleń, określonych w przepisach o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej albo zarządzić umieszczenie małoletniego w zakładzie opiekuńczo- leczniczym, w zakładzie pielęgnacyjno- opiekuńczym lub w zakładzie rehabilitacji leczniczej.

 

5. Umieszczenie małoletniego w rodzinie zastępczej, rodzinnym domu dziecka albo w instytucjonalnej pieczy zastępczej jest środkiem najsurowszym. Dlatego powinien być on stosowany w ostateczności, wówczas gdy wcześniejsze, łagodniejsze zarządzenia nie przyniosły oczekiwanych rezultatów.

 

W uchwale z dnia 9 czerwca 1976 r., sygn. akt III CZP 46/75 Sąd Najwyższy uznał, iż: ,,wydanie takiej decyzji jest niezbędne, gdy środowisko rodzinne wywiera ujemny wpływ na wychowanie dziecka albo gdy rodzice nie są w stanie poradzić sobie z codziennymi problemami wychowawczymi.”

Od momentu oddania dziecka rodzinie zastępczej, to na niej spoczywa obowiązek i prawo wykonywania pieczy nad małoletnim, wychowywania małoletniego.

 

6.powierzeniu zarządu majątkiem małoletniego ustanowionemu w tym celu kuratorowi.

 

Ustanawiając kuratora do zarządu nad majątkiem małoletniego sąd opiekuńczy ogranicza władzę rodzicielską do sprawowania zarządu nad całością lub częścią majątku małoletniego, bądź tylko określonych czynności prawnych związanych z majątkiem małoletniego.

Kontakt

separate

 

KANCELARIA RADCY PRAWNEGO

DAWID RZESKI

tel. 690 539 512

 

ul. Jana Pawła II 1, 89-200 Szubin

 

------------------------------------

 

ODDZIAŁ KANCELARII W ŻNINIE

-

Plac Wolności 5, 88-400 Żnin

 

------------------------------------

 

 

ODDZIAŁ W WĄGROWCU

-

ul. Kościuszki 28, 62-100 Wągrowiec

 

 -------------------------------------

                                                                                                                                   

 

 

 

 

 

Copyright © 2015 Dawid Rzeski - Kancelaria Radcy Prawnego

Projekt i wykonanie: Strony internetowe REMEDIA