Nasza strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką dotyczącą cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zamknij

Czym jest eksmisja?

Jak wynika z art. 222 § 1 k.c. właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą.

W przypadku eksmisji będzie to polegało na zobowiązaniu do wyprowadzenia się z lokalu na żądanie właściciela i wydania go właścicielowi.

Czyli jak wynika z powyższego roszczenie takie powstaje w momencie, gdy nieruchomość jest władana przez osobę, która nie posiada do tego tytułu prawnego.

Stan taki może powstać:

  1. w wyniku samowolnego zajęcia lokalu;

  2. w wyniku utraty tytułu prawnego do zajmowanego lokalu np. przez rozwiązanie umowy najmu, w wyniku rozwodu, gdy właścicielem nieruchomości był tylko jeden z małżonków;

  3. oraz w sytuacjach wyjątkowych właściciel nieruchomości może zażądać by osoba, która posiada tytuł prawny do lokalu opuściła go, gdy pozwala na to przepis prawa (np. zagrożenie bezpieczeństwa wynikające ze stanu budynku).

Gdyby osoba, która nie posiada tytułu prawnego do lokalu nie chciała go dobrowolnie opuścić należy wystąpić z pozwem o wszczęcie postępowania egzekucyjnego.

By procedura eksmisyjna mogła się rozpocząć konieczne jest posiadane prawomocnego wyroku sądu. W wyroku tym sąd nakazuje opuszczenie i opróżnienie lokalu oraz wydanie go osobie, która wystąpiła z powództwem. Ponadto wyrok ten musi zostać zaopatrzony w klauzulę wykonalności. Sąd w wyroku orzeka czy osobie pozwanej przysługuje prawo do otrzymania lokalu socjalnego.

W poniższych przypadkach sąd nie może orzec o braku uprawnienia do lokalu socjalnego wobec:

  1. kobiety w ciąży,

  2. małoletniego, niepełnosprawnego lub ubezwłasnowolnionego oraz sprawującego nad taką osobą opiekę i wspólnie z nią zamieszkałą;

  3. obłożnie chorych;

  4. emerytów i rencistów spełniających kryteria do otrzymania świadczenia z pomocy społecznej;

  5. osoby posiadającej status bezrobotnego;

  6. osoby spełniającej przesłanki określone przez radę gminy w drodze uchwały

chyba, że osoby te mogą zamieszkać w innym lokalu niż dotychczas używany.

Gdy właściciel posiada prawomocny wyrok sądu powinien udać się do komornika i złożyć wniosek o przeprowadzenie egzekucji. Komornik wezwie lokatora do dobrowolnego opuszczenia lokalu. Gdy czynności te okażą się bezskuteczne rozpocznie on wówczas czynności egzekucyjne, dzięki którym właściciel wejdzie w posiadanie swojej rzeczy.

Jak zwrócono uwagę powyżej w wyroku sąd może orzec, czy lokatorowi przysługuje prawo do lokalu socjalnego, wówczas eksmisja odbywa się do niego.

Co jednak dzieje się w przypadku, gdy w wyroku sąd orzeknie, iż lokatorowi prawo do lokalu socjalnego nie przysługuje?

Polski system prawny zabrania wyrzucania lokatorów ,,na bruk”.

Kwestię tę reguluje Kodeks postępowania cywilnego oraz Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości w sprawie szczegółowego trybu postępowania w sprawach o opróżnienie lokalu lub pomieszczenia albo o wydanie nieruchomości.

Zgodnie z art. 1046 § 4 kodeksu postępowania cywilnego wykonując obowiązek opróżnienia lokalu służącego zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych dłużnika na podstawie tytułu wykonawczego, z którego nie wynika prawo dłużnika do lokalu socjalnego lub zamiennego, komornik usunie dłużnika do innego lokalu lub pomieszczenia, do którego dłużnikowi przysługuje tytuł prawny i w którym może zamieszkać. Jeżeli dłużnikowi nie przysługuje tytuł prawny do innego lokalu lub pomieszczenia, w którym może zamieszkać, komornik wstrzyma się z dokonaniem czynności do czasu, gdy gmina właściwa ze względu na miejsce położenia lokalu podlegającego opróżnieniu, na wniosek komornika, wskaże dłużnikowi tymczasowe pomieszczenie, nie dłużej jednak niż przez okres 6 miesięcy. Po upływie tego terminu komornik usunie dłużnika do noclegowni, schroniska lub innej placówki zapewniającej miejsca noclegowe wskazanej przez gminę właściwą ze względu na miejsce położenia lokalu podlegającego opróżnieniu. Usuwając dłużnika do noclegowni, schroniska lub innej placówki zapewniającej miejsca noclegowe, komornik powiadomi właściwą gminę o potrzebie zapewnienia dłużnikowi tymczasowego pomieszczenia.

Tryb postępowania wynikający z Rozporządzenia:

  1. Gdy lokatorowi z tytułu wykonawczego, którym nakazano mu opróżnienie lokalu nie wynika jego prawo do lokalu socjalnego lub zamiennego, po terminie wskazanym w wezwaniu komornik obowiązany jest do ustalenia, czy lokatorowi przysługuje tytuł prawny do innego lokalu lub pomieszczenia, w którym mógłby on zamieszkać a także do ustalenia sytuacji rodzinnej lokatora.

  2. W sytuacji, gdy lokatorowi przysługuje prawo do innego lokalu lub pomieszczenia, w którym mógłby on zamieszkać, komornik zawiadamia strony oraz osoby, którym obok lokatora przysługuje tytuł prawny do lokalu lub pomieszczenia oraz osoby, które w nim faktycznie zamieszkują.

  3. Gdy lokatorowi nie przysługuje prawo do innego lokalu lub pomieszczenia, w którym mógłby on zamieszkać, komornik obowiązany jest do zawiadomienia o tym fakcie właściciela lokalu.

  4. Gdy lokatorowi nie przysługuje tytuł prawny do innego lokalu lub pomieszczenia, w którym mógłby on zamieszkać komornik niezwłocznie występuje do gminy właściwej ze względu na miejsce położenia lokalu podlegającego opróżnieniu z wnioskiem o wskazanie tymczasowego pomieszczenia.

  5. Gdy wskazany zostanie lokal lub pomieszczenie odpowiadające wymogom tymczasowego pomieszczenia komornik zawiadamia strony. W zawiadomieniu komornik wskazuje termin usunięcia do niego lokatora. O wskazaniu pomieszczenia komornik obowiązany jest zawiadomić gminę właściwą ze względu na miejsce położenia lokalu, który zgodnie z wyrokiem sądu podlega opróżnieniu.

  6. Niezwłocznie po upływie 6 miesięcy, komornik występuje do gminy właściwej ze względu na miejsce położenia lokalu podlegającego opróżnieniu o wskazanie noclegowni, schroniska lub innej placówki zapewniającej miejsca noclegowe, do której lokator zostanie usunięty.

Kontakt

separate

 

KANCELARIA RADCY PRAWNEGO

DAWID RZESKI

tel. 690 539 512

 

ul. Jana Pawła II 1, 89-200 Szubin

 

------------------------------------

 

ODDZIAŁ KANCELARII W ŻNINIE

-

Plac Wolności 5, 88-400 Żnin

 

------------------------------------

 

 

ODDZIAŁ W WĄGROWCU

-

ul. Kościuszki 28, 62-100 Wągrowiec

 

 -------------------------------------

                                                                                                                                   

 

 

 

 

 

Copyright © 2015 Dawid Rzeski - Kancelaria Radcy Prawnego

Projekt i wykonanie: Strony internetowe REMEDIA