W dniu 22 maja 2018 roku Sąd Najwyższy na wniosek prof. Małgorzaty Gersdorf podjął uchwalę dotyczącą odrzucenia spadku w imieniu małoletniego. Profesor Gersdorf zauważyła rozbieżności w orzecznictwie Sądu Najwyższego związane z odrzuceniem spadku.
Przyjęcie lub odrzucenie spadku jest jednostronną czynnością prawną.
Polega na złożeniu oświadczenia woli przez spadkobiercą.
Spadkobierca może:
- przyjąć spadek bez ograniczenia odpowiedzialności za długi (przyjęcie proste),
- przyjąć spadek z ograniczeniem odpowiedzialności za długi (przyjęcie z dobrodziejstwem inwentarza),
- odrzucić spadek.
Spadkobierca na oświadczenie o przyjęciu lub odrzuceniu spadku ma 6 miesięcy od dnia, w którym dowiedział się o tytule swojego powołania.
Gdy spadkobierca nie złoży oświadczenia we wskazanym powyżej terminie to przyjmuje się, że przyjął on spadek z dobrodziejstwem inwentarza.
W przypadku gdy spadkobiercą jest małoletni, spadek w jego imieniu mogą odrzucić rodzice po uzyskaniu zgody sądu opiekuńczego.
Poprzez wprowadzenie wymogu uzyskania zgody sądu opiekuńczego ustawodawca ograniczył możliwość działania rodziców na szkodę dziecka..
Odrzucenie spadku w imieniu małoletniego jest czynnością prawną, która przekracza zakres zwykłego zarządu majątkiem dziecka.
Sąd Najwyższy uchwałą 7 sędziów określił, iż termin przewidziany w art. 1015 § 1 kodeksu cywilnego nie może skończyć się przed prawomocnym zakończeniem postępowania o zezwolenie na złożenie przez małoletniego spadkobiercę oświadczenia o odrzuceniu spadku.
Po prawomocnym zakończeniu tego postępowania oświadczenie małoletniego powinno być złożone niezwłocznie, chyba że termin ten jeszcze nie upłynął.
Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 22 maja 2018 r., sygn. akt III CZP 102/17
www.sn.pl
